Ik, Mik, Loreland

In Loria woont het Loriavolkje, dat gek is op lezen. Zo verzamelt Mik mooie woorden, die ze op haar computer intikt. Karbonkel echter, de eenoog die Mik voortdurend dwars zal zitten, kan niet goed lezen en wordt daar erg kwaad over. Hij tovert alle letters weg uit Loria: Loria wordt Loreland. Mik moet nu de letters verzamelen, die Karbonkel over zes werelden verspreid heeft.

Mik is terechtgekomen in Kratermaan. Drie maankraters geven haar instructies voor enkele letters. Sokje, Mik's knuffel, is stiekem in haar rugzak met haar meegereisd. Zij wil Sokkebroer proberen te vinden. Samen proberen ze eerst nog meer letters te verzamelen, wat op Kratermaan niet zo eenvoudig blijkt....

Mik en Sokje zijn op zoek naar Sokjes broer, maar ontmoeten onderweg Karbonkel. Zowel de zoektocht naar Sokjes broer als naar nieuwe letters maakt hij nu erg lastig. Mik en Sokje raken elkaar zelfs kwijt.

Mik zoekt verder naar Sokje. Daarbij ontmoet zij allemaal pennen in een pennenbakje, waar ze allemaal letters en woorden van leert. Sokje blijkt in een diepe kraterspleet te zijn gevallen, waar Mik haar uit haalt. Net als Mik zich realiseert dat Sokje daar beneden een glimp van Huiverhuizen heeft gezien, verschijnt Karbonkel weer...

Mik komt jammer genoeg in haar eentje terecht in Huiverhuizen en moet daarom alleen verder. Tien zingende tenen, een reus en een assortiment neuzen leren haar daar hun woorden en wijzen haar de weg naar een vreemde bibliotheek.

In de bibliotheek van Huiverhuizen vindt Mik een kist vol met oude pagina's met gekalligrafeerde letters. Zogauw ze van deze woorden zinnen maakt, komt ze uit bij een doodshoofd met zes ogen, een buikspreker en een buikdanseres. Die leren haar allemaal nieuwe woorden.

Verder reizend langs de pas geleerde woorden, komt Mik terecht bij een luik. Door een kier ziet ze een aap, die in een put opgesloten blijkt te zitten. Door met enkele aangetroffen letters te spelen, ontcijfert Mik een toverspreuk en bevrijdt zodoende Aap. Aap helpt Mik op weg naar een doolhof vol gangen en kamers, Doolgaarde genaamd. Daar liggen een aantal woorden en letters, die Mik zoekt.

Mik vertelt Aap ondertussen wat zij al beleefd heeft en schrijft het voor hem op. Aap leest iets anders dan Mik bedoelt: het verschil tussen spreek- en schrijftaal komt hier aan de orde.

Aangekomen bij de poort van Doolgaarde, struikelt Aap over een steen met een tekst in dwaaltaal. Hij ontcijfert de boodschap en vindt de sleutel van de doolpoort. Eenmaal in Doolgaarde aangekomen blijkt Aap opeens een Poes te zijn. Samen vinden ze een doos met daarin een gedicht. Die verwijst hen naar nog een doos, de 'Doos van Pandora'. Zogauw Mik die doos ook opent, verdwijnt opeens heel Doolgaarde mét Poes.

Mik volgt een leidraad dwars door Doolgaarde heen, die haar hopelijk naar Poes terug zal leiden. Onderweg ontmoet ze EE-vretertjes, waarmee ze wel móet spelen als ze verder wil. Eindelijk vindt ze Poes terug en samen stoeien ze met woorden, tot 'Koek' overblijft, maar dan wel met allerlei varianten daarop....

Mik ontmoet in Doolgaarde de Wiswasman, die haar allemaal nieuwe woorden en letters leert. Maar Karbonkel is daar ook! Hij verandert heel Doolgaarde in een ijswereld, waardoor Mik allemaal 'IJ'-gerelateerde woorden ontmoet. Het ijslandschap verdwijnt echter zogauw Mik over de zon gaat vertellen...

En gelukkig vindt Poes daarop een deurtje, waar een verdoolde boodschap over de sleutel van de poort naar Wildewoud op staat.

Onderweg naar Wildewoud komt Mik aan bij een klein huisje. Daar woont Duimpje met haar broers. Samen ontdekken ze nieuwe letters en woorden, die Mik tot bij Heer Konijn en een hek brengen. Het hek gaat pas open, nadat Mik nieuwe woorden gebruikt, die zij onder meer van Heer Konijn heeft geleerd.

Onderweg mag Mik van twee wegwerkertjes kiezen tussen verschillende wegen. Konijn legt Mik echter uit, dat Mik dan wel eerst een formulier moet invullen als ze een weg wil vragen. Daartoe ontdekt ze om haar heen allemaal nieuwe letters en woorden, maar ook de kracht van... het uitroepteken!

Mik is terechtgekomen in het hol van Konijn. Het is een hol vol loketten en formulieren. Volgens Konijn moet ze ook daar eerst enkele formulieren invullen voor ze verder kan. Daardoor ontdekt Mik alweer een aantal nieuwe letters en woorden, waaronder die van enkele wandelende takken.

Een papieren struik met krantenkoppen, Jas met een vraagteken, een vishaak en Reus leren Mik onderweg allemaal letters en woorden.

Jas dicteert Mik een boodschappenlijstje. Ondertussen haalt Reus een blad met een half gedicht door een tobbe vol letters. Terwijl Mik boodschappen met allemaal 'AA'-, 'OO'-, 'EE'- en 'OE'-woorden uit een rivier opvist, vangt zij per ongeluk ook de riem van Jas. Jas kan meer dan dicteren alleen: hij hakt zinnen met een kartonnen bijl in stukken, zodat Mik nieuwe woordgroepen kan toevoegen aan al bestaande zinnen.

Mik valt in de rivier. Reus en Jas halen haar eruit, maar nu moeten ze uit Miks rugzak het 'Boek van Goud' pakken. Daarin staat namelijk een bouwplaat van een boot, waarmee Mik naar de overkant van de rivier kan varen, naar Kramerije toe.

In Kramerije aangekomen ontmoet Mik Geit, Uil, Meneer Pauw en Duif. Van hen leert Mik allemaal nieuwe letters en woorden.

Mik mag van meneer Pauw alleen maar in diens tent, als zij woorden met een Au noemt, en dus niet met een Ou! Buiten ontmoet Duif ondertussen Karbonkel, die ook in Kramerije blijkt te zijn aangekomen. Duif tovert hem per ongeluk klein.

De letters, die Duif uit Mik's computer heeft weggetoverd blijken op een Rad van Fortuin terecht te zijn gekomen. Ondertussen legt meneer Pauw een 'Ei' en dus géén 'IJ'. Mik ontdekt dit verschil en speelt ermee. Terwijl Mik vol trots aan Karbonkel toont hoe goed ze al kan lezen en schrijven verschijnen ineens weer alle letters en woorden terug op haar computer.

En dan komt Mik weer in Loreland terecht. Alle letters en woorden zijn weer gevonden. Zo verandert het droevige Loreland weer in het lettergekke Loria!

Karbonkel wil weg uit Loria, terug naar de andere Karbonkels. Hij kan immers niet goed met letters overweg. Bij het begin van Karbonkels tocht valt Sokje per ongeluk in de put, waardoorheen Karbonkel probeert weg te komen. Mik merkt dit, maar wil hen niet kwijtraken. Daarom reist zij hen onmiddellijk achterna.

Karbonkel is op weg naar zijn medekarbonkels, die net als Sokje onder de grond in Loriool terecht zijn gekomen. Ook Mik is daar en ziet nog nét hoe Karbonkel verdwijnt in de Vergeethoek.

Mik is bij een totaal lege vergeethoek aangekomen. Daar zijn Karbonkel en Sokje in verdwenen. Ratten wijzen haar op een frissewindmachine, die haar pardoes het Loriool uitblaast.

Karbonkel en Sokje zijn terechtgekomen tussen kwaadaardige steendwergen en joelende donderstenen. Gelukkig kan Karbonkel hen imponeren met zijn lettercomputer. Ondertussen zit Mik hen alsnog op de hielen: zij zoekt al in het huis van de dwergen...

Karbonkel en Sokje zijn aan de steendwergen ontsnapt, maar Mik volgt hun spoor. Helaas, onderweg wordt Miks hart betoverd door een appelvrouwtje. Miks hart versteent!

Karbonkel komt bij de oever van een rivier. Jool, de veerman zet hem niet zomaar over, maar neemt hem mee naar Pretput. Sokje heeft ondertussen Mik gevonden, die nog steeds met een versteend hart rondloopt. Sokje weet haar zelfs weer te 'genezen'.

Mik en Sokje zitten aan de waterkant op Jool, de veerman, te wachten, omdat ook zij de rivier over willen, Karbonkel achterna. Karbonkel is niet gelukkig in Pretput. Hij wil daar weg. Jool heeft ondertussen Mik alweer opgehaald. Sokje is slapend aan de waterkant achtergebleven. Jool en zijn passagier komen aan, net op het moment dat Karbonkel verdwijnt.

Karbonkel is bijna in Karbonkelland, op de hielen gezeten door Mik. Mik wordt bedreigd door de Bovenbonkel, die ze ineens vlakbij Karbonkelland ontmoet. Karbonkels blijken door de Bovenbonkel de wereld te worden ingestuurd om de geschreven taal te vernietigen. Dat is niets voor Mik, niets voor Sokje én niets voor Karbonkel. Hij bedenkt zich daarom en redt zowel Mik als Sokje van een honderdjarige slaap. Mik leert nu alle Karbonkels het woordje 'Ik'.